Twierdza Kołobrzeg

Pomiędzy wielkimi wojnami

Pomiędzy wielkimi wojnami

Po zakończeniu okupacji miasta przez wojska rosyjskie, Kołobrzeg powrócił pod jurysdykcję pruską. Mieszkańcy dobrze wspominali okupantów, którzy nie krzywdzili cywilów. Natomiast twierdza zaczęła przechodzić kolejne zmiany inżynieryjne, przygotowujące ją do kolejnych konfliktów.


Najwyższą władzę w mieście sprawował komendant, przy którym funkcjonował od 1671 roku 15-osobowy komitet mieszczański. Fryderyk Wilhelm przeprowadził reformę administracji państwowej i finansowej na wzór niderlandzki. Jej celem była centralizacja państwa, co z jednej strony usprawniło funkcjonowanie państwa brandenbursko-pruskiego, a z drugiej spowodowało ograniczenie lokalnych przedstawicielstw mieszczańskich. Tak na znaczeniu straciła rada miasta, która musiała podporządkować się władzom państwowym.

Od momentu formalnego powstania twierdzy, stacjonował w niej batalion mieszczański w sile 4 kompanii oraz batalion garnizonowy „Colberg” w sile 4 kompanii (razem 600 żołnierzy). Kościół przyklasztorny stał się kościołem garnizonowym. Pierwszym kapelanem został Johannes Crugius. Ważna dla obrony twierdzy była artyleria. Jak pisze H. Kroczyński, fortyfikacje były zawsze wyposażone w ponad 100 dział różnych wagomiarów.

Pierwszy alarm w Twierdzy Kołobrzeg miał miejsce w czasie wojny Francji z Koalicją (wojna Francji z Holandią i jej sojusznikami: Brandenburgią, Cesarstwem i Hiszpanią w latach 1672-1679). W 1675 roku po stronie Francji opowiedziała się Szwecja, której wojska zaczęły operować na Bałtyku i Pomorzu. Jeden ze szwedzkich oddziałów rozbił obóz około mili od Kołobrzegu. Do twierdzy przeniosły się władze prowincji. W lutym, twierdza zaczęła przygotowywać się do obrony. Spalono przedmieścia i rozpoczęto uzupełnianie stanu osobowego, który był niewystarczający do działań wojennych. Pułkownik Bogusław von Schwerin, gubernator twierdzy, wobec braków w stanie batalionu, porozumiał się z miejscową ludnością, która za obietnice powrotu do dawnych wolności mieszczańskich, rozpoczęła przygotowania do wojny. Mieszczanie przystąpili do patroli milicyjnych i prac fortyfikacyjnych.


Załoga Twierdzy Kołobrzeg. Rysunek Otto Rubowa.

Gdy wielki elektor dowiedział się o ataku Szwedów na Brandenburgię, będąc nad Renem, zawrócił swą armię z frontu francuskiego i wykonał 250-kilometrowy marsz w dwa tygodnie na nowe pole walki. Marsz ten uważany jest za jeden z największych marszów w historii wojskowości europejskiej. W dniach 18-28 czerwca 1675 roku doszło do bitwy pod Fahrbellin. Fryderyk Wielki uzyskując przewagę taktyczną nad wojskami szwedzkimi doprowadził do zwycięstwa nad armią króla szwedzkiego. Sukces militarny, choć pod względem wojskowym nie miał większego znaczenia, dla państwa brandenbursko-pruskiego był niezwykle ważnym zwycięstwem. W Niemczech, dzień 28 czerwca aż do 1914 roku był obchodzony jako święto. W Kołobrzegu informację o zwycięstwie pod Fahrbellin przyjęto z entuzjazmem, czego dowodem były salwy armatnie i pokaz fajerwerków.

W 1684 roku miał miejsce bunt oficerów w twierdzy kołobrzeskiej. Został krwawo stłumiony. Komendantem został ppłk Martin Ditmar.

Od początku XVIII wieku trwały dalsze prace fortyfikacyjne, zarówno w samej twierdzy, jak i na jej przedpolu.

Administratorem danych osobowych jest Grupa Rekonstrukcji Historycznych Kołobrzeg z siedzibą w Kołobrzegu przy ul. Złotej 3/9 78-100 Kołobrzeg, z którym możesz skontaktować się osobiście pod numerem telefonu 512-583-918. Jednocześnie informujemy że zgodnie z rozporządzeniem o ochronie danych osobowych przysługuje ci prawo dostępu do swoich danych, możliwości ich poprawiania, żądania zaprzestania ich przetwarzania w zakresie wynikającym z obowiązującego prawa..

Copyright © 2015-2023 GRH Kołobrzeg, tel. 500 166 222. Wszelkie prawa zastrzeżone.