Jednostka ta została utworzona na początku 1943 r. z batalionów Schuma jako Lettische SS Freiwilinge Legion, później jako Lettische SS Freiwilinge Brigade.

15. Waffen - Grenadier - Division der SS (lettische Nr. 1)
Oficerowie i podoficerowie pochodzili z 2 Brygady Zmotoryzowanej SS. Do walki weszła w listopadzie 1943 r. koło Newla i Narwy. W 1944 r. jednostka została rozwinięta do stanu dywizji. Walczyła w Kurlandii; tam w raz z 2 Łotewską Dywizją SS (19), została prawie rozbita podczas walk o Rygę i podczas prób przerwania okrążenia wojsk radzieckich pod Kłajpedą. Stamtąd ewakuowano ją drogą morską na tereny ówczesnej Rzeszy, gdzie sformowanaa została na nowo. Walczyła w rejonie Gdańska i na Wale Pomorskim. Na Wale poległ dowódca jednostki SS-Ofr. Herbert von Obwurser. Wiosną 1945 r. została rozbita. Z resztek dywizji (oraz z 28 i 31) sformowano grupy bojowe, które zostały otoczone i zniszczone w kotle pod Halbe na południe od Berlina.

Pododdział z tej dywizji włączony został właśnie w szeregi załogi Festung Kolberg. Dywizja kapitulację złożyła nad Łabą.

Stan liczbowy na dzień 16 grudnia 1944: 16 870 żołnierzy

Dowódcy:
SS-Brif. und Generalmajor der Waffen SS Hansen;
SS-Brif. und General der Waffen SS Graf Fritz von Pückler-Burghaus (1944);
SS-Ofr. Heilmann (1944);
SS-Ofr. Herbert von Obwurser (1944);
SS-Ofr. Ax (1944);
SS-Ofr. Burk (1945);.

Jednostki: maj 1944: 32, 33 i 34 Pułk Grenadierów SS, 15 Batalion Fizylierów SS, 15 Pułk Artylerii SS

Jako ciekawostkę co do Łotyszy można przytoczyć pewien fakt:
Gdy dywizje łotewskie były już na terenach Polski, w okolicach Polanowa (Pollnow) i Żydowa (Sydow) sformowany został łotewski 3 Pułk Grenadierów. W skład pułku wchodziły cztery bataliony. Powstał on z części kadry z rozformowanych jednostek Straży Granicznej. Resztę kadry wcielono do 15 Dywizji SS. Dowódcą pułku został Waffen-Obersturmbannführer Teodors J. Brige. Ale co nas w związku z Kołobrzegiem szczególnie interesuje, to fakt, iż zanim Polacy i Rosjanie podciągnęli pod Kolberg, właśnie 3 pułk wycofywał się przez to miasto. Tam, dowódca pułku nie pozwolił, by jego jednostka dołączyła do załogi twierdzy, więc ruszyli dalej na zachód w kierunku Gryfice-Dziwnów-Wolin-Świnoujście, aż do Wismaru.