Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu kontynuuje program badawczy rozpoczęty w 2014 roku, związany z 1. polskim pułkiem piechoty, który w 1807 roku brał udział w oblężeniu Twierdzy Kołobrzeg. Kilka lat temu zakończyliśmy eksplorację terenów wokół Fortu Wilczego (dziś amfiteatr). Obecnie, prace trwają na terenie i w okolicach fortyfikacji polowych, używanych przez wojska napoleońskie w 1807 roku.

Analiza planów oblężenia twierdzy w 1807 roku wskazuje w sposób nie budzący wątpliwości na obecność w pobliżu obozu polskiego dwóch fortyfikacji polowych: Reduty Polskiej i Reduty Saskiej. Analiza wielu pozycji literatury, a także źródeł historycznych potwierdza, że takie fortyfikacje istniały i były używane w okresie oblężenia. Co ważne,  fortyfikacje te nie znajdowały się w obozie polskim w Lesie Kołobrzeskim, ale przed lasem, jako autonomiczne fortyfikacje, które miały ściśle wyznaczone zadania, tak samo jak przydzieleni do nich żołnierze, służący w 1 Brygadzie, składającej się z żołnierzy różnych narodowości, których celem było prowadzenie działań u podnóża Wyżyny Binnenfeld od 4 maja 1807 roku. Tylko na terenie tej wyżyny, a także wyżyny od strony Zieleniewa możliwe było prowadzenie systematycznych prac oblężniczych. Obszar ten na początku należało ufortyfikować, aby umożliwić obronę własnych oddziałów i panowania w terenie. Wraz
z posuwaniem się prac oblężniczych w kierunku Wolfsbergu, na którym znajdował się Fort Wilczy (dziś amfiteatr), budowano kolejne fortyfikacje, służące do umacniania się w terenie. Nie było innej możliwości, albowiem aby podejść w kierunku twierdzy, trzeba było zdobyć Fort Wilczy. Oczywiście, można było twierdzę bombardować, ale to oblężenie od samego początku miało pecha. Najpierw brakowało wystarczającej liczby żołnierzy, żeby twierdzę zablokować i prowadzić regularne oblężenie, a potem artylerii, aby twierdzę zdobyć. Gdy się ona wreszcie pod koniec czerwca 1807 roku pojawiła, w ciągu trzech dni zrobiła porządek, czyli obróciła miasto w gruzy. Kołobrzeg przed kapitulacją uratowało zawieszenie broni w związku z rokowaniami pokojowymi w Tylży.

Badania prowadzone od wiosny br. Na terenie fortyfikacji polowych obejmują one trzy reduty, w tym Redutę Polską i Redutę Saską. Część znalezisk z Reduty Polskiej jest już prezentowana na wystawie

w Muzeum Miasta Kołobrzeg w Pałacu Braunschweigów w Muzeum Oręża Polskiego. W minioną sobotę (24.08), badania prowadzone były na Reducie Saskiej. Udało się znaleźć m.in. kule muszkietowe, guziki wojskowe, a także historyczne pieczęcie, w tym pieczęć rosyjską z wojny siedmioletniej, a także pieczęć z gmerkiem i zabytki z okresu średniowiecza i wcześniejsze. Odnalezione przedmioty przechodzą obecnie badania gabinetowe i są poddawane konserwacji.

Badania prowadzone przez Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu i Grupę Eksploracyjno-Poszukiwawczą „Parsęta” działającą przy Towarzystwie Przyjaciół Muzeum Oręża Polskiego (w sobotę wspierali nas także członkowie Stowarzyszenia Historycznego „Dębosz”), zakończą się w przyszłym roku. Już wkrótce pokażemy większą część eksponatów,  pozyskanych podczas eksploracji terenów wokół Kołobrzegu. Jednocześnie dziękujemy właścicielom działek, na których znajdowały się polowe fortyfikacje nowożytne, w tym spółce „Wadotal”, za ich udostępnienie celem prowadzenia badań.