Pietro (Pierre) Teulié - urodził się 3 lutego 1763 roku (inne źródła podają rok 1769) w Mediolanie jako syn Francuza Filippa i Włoszki Teresy z domu Grippa, zmarł ok. 20 czerwca 1807 w Stramnicy pod Kołobrzegiem. 

Prawnik i wielki zwolennik rewolucji francuskiej. Był współorganizatorem Gwardii Narodowej w armii włoskiej. Za jego postawę w bitwie pod Marengo, w 1801 roku otrzymał stanowisko ministra wojny w Republice Włoskiej. W wyniku intryg, został oskarżony i aresztowany. Stracił funkcję ministra. Zrehabilitował go Napoleon, który uczynił go generałem dywizji. W 1806 roku dotarł do Hanoweru, a następnie do Szczecina. Od początku 1807 roku dowodził oblężeniem Kołobrzegu, które następnie przejął gen. Loison. Był przyjacielem gen. Jana Henryka Dąbrowskiego.

11 czerwca 1807 roku kula armatnia zmiażdżyła mu biodro. Do wypadku doszło z winy Prusaków. Po kapitulacji pruskiej załogi Fortu Wilczego, przejęły go wojska oblężnicze. Do godz. 10.00 następnego dnia obowiązywało zawieszenie broni. Akurat fort wizytował gen. Teulié, gdy artyleria oblężnicza twierdzy, wbrew porozumieniu, otworzyła ogień do fortu. Ciężko ranny trafił do szpitala w Stramnicy. Tam amputowano mu nogę. Przyjmuje się, że zmarł ok. 20 czerwca 1807 roku.

Pochowano go w grobie w Stramnicy. Wspaniały obelisk wieńczyła kula armatnia. Zabalsamowane serce wysłano żonie do Paryża. Ekshumacja szczątków generała odbyła się w 1836 roku. Dokonali jej krewni oficera. Pochowano go w Mediolanie, gdzie spoczywa po dziś dzień.

Fot. Wikipedia