Urodził się w 1703 roku w Schacksdorf w Dolnych Łużycach. Zmarł w Kołobrzegu 4 maja 1765 roku. Komendant Twierdzy Kołobrzeg w latach 1758-1765.

Do wojska wstąpił w wieku 15 lat, trafiając do Pułku Piechoty Nr 3. W 1740 roku awansował na kapitana, a w 1741 roku został dowódcą kompanii grenadierów, z którym walczył w w pierwszej wojnie śląskiej. W sławnej bitwie pod Hohenfriedberg (Dobromierz na Śląsku) kilkukrotnie ranny, ale został ze swoimi żołnierzami. W 1747 popadł w konflikt z generałem Leopoldem Anhalt-Dessau, co spowodowało, że popadł w niełaskę i został przeniesiony do Królewca. Tam,  13 grudnia 1655 roku zostaje komendantem Cytadeli Friedrichsberg w Twierdzy Królewiec. Brał udział w walce w oblężeniu rosyjskim.

W 1758 roku zostaje komendantem Twierdzy Kołobrzeg. Bronił miasta w trzech oblężeniach rosyjskich w wojnie siedmioletniej (zobacz). Za swoją postawę otrzymał od króla krzyż Pour le Mérite (Za Zasługę). Został również awansowany na stopień pułkownika z ominięciem stopnia podpułkownika. W latach 1761-1763, po zdobyciu twierdzy przez Rosjan, był przez nich przetrzymywany w niewoli. Po uwolnieniu, dalej pełnił funkcję komendanta twierdzy.

Został uwieczniony na posągu konnym króla Fryderyka II w Berlinie: von der Heyde stoi z planem twierdzy w dłoni (fot. Wikipedia).

Przeczytaj o historii rodziny pułkownika von der Heyde.

Medal wybity na cześć komendanta Heydego (fot. Wikipedia).