Zarządzenie Szefa Sztabu Generalnego WP nr 040/Org. z dnia 07 czerwca 1991 roku, a za nim rozkaz dowódcy MW nr 079 to początek utworzenia w Kołobrzegu 16 dywizjonu Kutrów Zwalczania Okrętów Podwodnych (16 dKZOP). Oprócz niego powstaje również Komenda Portu Wojennego Kołobrzeg (KPW Kołobrzeg). Obydwie jednostki nakazano sformować do dnia 31.08.1991 roku.
To już kołobrzeska historia. Powstał w 1958 roku, rozformowano go na koniec 1990 roku. Przeszedł do historii, choć obecnie jego tradycje nadal trwają dzięki Grupie Rekonstrukcji Historycznych Kołobrzeg.
Ostatnio w archiwum IPN Oddział w Szczecinie odnalazłem tom zatytułowany „Sprawozdania Szefa WUBP [Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego] za lata 1945-1948”, przechowywany pod sygn. akt IPN Sz 00103/25.
9 Pułk (2 Pomorski), któremu patronował dowódca obrony Twierdzy Kołobrzeg 1807 – gen. August Neithard von Gneisenau, powstał w 1808 roku. Został rozformowany 110 lat później.
W historii miasta drugiej połowy XIX i pierwszej połowy XX wieku zapisały się szczególnie dwa pułki: 54 i 4. W pierwszym, walczyli Polacy z zaborów. Drugi walczył przeciwko Polakom.
Próbujemy dokonać zestawienia niemieckich jednostek wojskowych związanych z kołobrzeskim garnizonem od początku XX wieku do marca 1945 roku. Na stronie www.lexikon-der-wehrmacht.de znaleźć możemy spis oddziałów Wehrmachtu, Luftwaffe i Kriegsmarine rozlokowanych w Kołobrzegu.
Kołobrzeg od niepamiętnych czasów związany był w jakiś sposób z wojskiem. Pod koniec XIX wieku do użytku wojska przeznaczono trzy duże kompleksy koszarowe - dla piechoty przy ulicy Jedności Narodowej (dawniej ul. Szczecińska), dla artylerii przy ulicy Mazowieckiej (dawniej ul. Lubecka), oraz nowe koszary na ulicy Koszalińskiej.
Obiekt powstał w 1832 r. jako kościół garnizonowy. Jeszcze w XIX w. po obu stronach Parsęty rozmieszczone były różne budynki koszarowe. Ich kres nastąpił dopiero po likwidacji twierdzy (rozkaz cesarza Wilhelma I z roku 1872); część obiektów rozebrano, innym nadano nowe funkcje.
