
Zarządzenie Szefa Sztabu Generalnego WP nr 040/Org. z dnia 07 czerwca 1991 roku, a za nim rozkaz dowódcy MW nr 079 to początek utworzenia w Kołobrzegu 16 dywizjonu Kutrów Zwalczania Okrętów Podwodnych (16 dKZOP). Oprócz niego powstaje również Komenda Portu Wojennego Kołobrzeg (KPW Kołobrzeg). Obydwie jednostki nakazano sformować do dnia 31.08.1991 roku.
Ostatnio w archiwum IPN Oddział w Szczecinie odnalazłem tom zatytułowany „Sprawozdania Szefa WUBP [Wojewódzkiego Urzędu Bezpieczeństwa Publicznego] za lata 1945-1948”, przechowywany pod sygn. akt IPN Sz 00103/25.
9 Pułk (2 Pomorski), któremu patronował dowódca obrony Twierdzy Kołobrzeg 1807 – gen. August Neithard von Gneisenau, powstał w 1808 roku. Został rozformowany 110 lat później.
W historii miasta drugiej połowy XIX i pierwszej połowy XX wieku zapisały się szczególnie dwa pułki: 54 i 4. W pierwszym, walczyli Polacy z zaborów. Drugi walczył przeciwko Polakom.
Próbujemy dokonać zestawienia niemieckich jednostek wojskowych związanych z kołobrzeskim garnizonem od początku XX wieku do marca 1945 roku. Na stronie www.lexikon-der-wehrmacht.de znaleźć możemy spis oddziałów Wehrmachtu, Luftwaffe i Kriegsmarine rozlokowanych w Kołobrzegu.
Kołobrzeg od niepamiętnych czasów związany był w jakiś sposób z wojskiem. Pod koniec XIX wieku do użytku wojska przeznaczono trzy duże kompleksy koszarowe - dla piechoty przy ulicy Jedności Narodowej (dawniej ul. Szczecińska), dla artylerii przy ulicy Mazowieckiej (dawniej ul. Lubecka), oraz nowe koszary na ulicy Koszalińskiej.
Obiekt powstał w 1832 r. jako kościół garnizonowy. Jeszcze w XIX w. po obu stronach Parsęty rozmieszczone były różne budynki koszarowe. Ich kres nastąpił dopiero po likwidacji twierdzy (rozkaz cesarza Wilhelma I z roku 1872); część obiektów rozebrano, innym nadano nowe funkcje.