Twierdza Kołobrzeg

Oferta Twierdzy Kołobrzeg

Oferta Twierdzy Kołobrzeg

Zapraszamy do odwiedzenia fortyfikacji Twierdzy Kołobrzeg. Nasz siedziba znajduje się w REDUCIE MORAST w Porcie Jachtowym. Z nami odbędziesz fascynującą podróż do przeszłości.

NASZA OFERTA:
- mile spędzony czas w Reducie Morast przy kawie i ciastku,
- menu w ofercie wakacyjnej już wkrótce,
- zajęcia w Szkole Kadetów, lekcje historii, strzelanie z bronic czarnoprochowej, musztra, obsługa armaty,
- strzał z armaty wiwatówki,
- oferta wojskowej kuchni polowej z pułkową grochówką (dojedziemy wszędzie),
- możliwość zwiedzania fortyfikacji w samochodzie GAZ69 lub z fachowym przewodnikiem.

W 1653 roku Kołobrzeg przypadł Brandenburgii, a wielki elektor Fryderyk Wilhelm, wobec poczynionych inwestycji fortyfikacyjnych przez Szwedów, które jak na owe czasy były niezwykle nowoczesne i przydatne w obronie, nadał Kołobrzegowi status twierdzy. Inżynierowie cesarscy rozpoczęli dalsze fortyfikowanie Kołobrzegu i budowę niezbędnej infrastruktury wojskowej według myśli szkoły niderlandzkiej. Rozpoczęto rozbiórkę fortyfikacji średniowiecznych, gdyż stały się bezużyteczne, a z pozyskanego w ten sposób budulca wznoszono nowe obiekty. Tak powstał m.in. Bastion Halberstadt (okolice mostu na Parsęcie na ul. Łopuskiego), Bastion Prusy (pomiędzy ul. Łopuskiego a Dubois), Rawelin Bytów (pomiędzy Al. Jana Pawła II a Unii Lubelskiej), a także Dzieło Rogowe Ujście (Skwer Pionierów). Na południu, zbudowano Dzieło Rogowe Geldern (ul. Szpitalna). Na początku XVIII wieku w porcie powstał mały blokhauz, będący zaczątkiem Fortu Ujście (dziś stoi na nim latarnia morska). Twierdza na zewnątrz była otoczona fosą. Poziom wody w fosach regulowały grodze. Najstarsza z nich znajdowała się przy Bastionie Halberstadt. G. Podruczny pisze, że powstała ona w 1684 roku, ale prawdopodobnie została wzniesiona na miejscu starszej, pochodzącej jeszcze z połowy XVII w. Kolejna główna grodza znajdowała się na wschodzie, obok Pomorza, prawdopodobnie było to już dzisiejsze Batardeau. Obok tego, funkcjonowały jeszcze cztery mniejsze grodze, spiętrzające wodę w fosach.

Twierdza Kołobrzeg należała do grupy tych miast, których nie zmodernizowano przed wojną siedmioletnią. Naprawy wymagała nie tylko część wałów głównych. Nie ulega wątpliwości, że modernizacji wymagała sama twierdza i jej fortyfikacje. Były przestarzałe. Zresztą, same oblężenia rosyjskie w 1758, 1760 i 1761 roku uświadomiły dowództwu pruskiemu, jak szybko padał port, powodując trudności w aprowizacji twierdzy, ale również pozbawiając miasto znaczenia taktycznego. Pierwotny projekt przebudowy twierdzy przewidywał specyfikację na 400 tysięcy cegieł i 500 łasztów wapna. Projekt zakładał odbudowę zniszczonych i uszkodzonych elementów fortyfikacji, ale także budowę nowych fortyfikacji, w tym dwóch rawelinów, siedmiu redut, jednego słoniczoła i lunety, a także innych pomniejszych umocnień. Warto w tym miejscu przypomnieć, że rozbudowa fortyfikacji w nieco mniejszym oczywiście zakresie, była brana pod uwagę także przed wojną siedmioletnią. Na wielu zachowanych planach twierdzy widać wyraźnie naszkicowane dzieła, których jednak z różnych powodów nigdy nie zrealizowano. Do prac projektowych przy Twierdzy Kołobrzeg powrócono w 1768 roku. Powierzono je francuskiemu inżynierowi Madeleine Tourous hrabiemu d’Heinze. Heinze najpierw opracował szkic nowych fortyfikacji, a po tym, gdy pomysł spodobał się Fryderykowi II, dostał czas na opracowanie szczegółowego projektu. Prace związane z przebudową twierdzy miały planowo rozpocząć się w 1669 roku, jednak do realizacji projektu przystąpiono dopiero w 1770 roku. To niejedyna zmiana. Pracami w Kołobrzegu nie kierował Heinze; powierzono je inżynierowi Franseky’emu. Początkowo, przebudowa twierdzy miała kosztować 293 104 talary. Po czterech latach inwestycja pochłonęła aż 486 917 talarów. Niestety, nie wszystko uda się ustalić w zakresie tej wielkiej w historii Twierdzy Kołobrzeg inwestycji. Po ukończeniu prac, ich dokumentacja została spalona.


Kolejna rozbudowa twierdzy ma miejsce po oblężeniu twierdzy przez wojska napoleońskie. W czerwcu 1820 roku do Kołobrzegu zawitał król pruski Fryderyk Wilhelm III. Nocował w budynku komendantury twierdzy (róg ul. Katedralnej i Armii Krajowej). W wyniku tej wizyty, w 1821 roku Twierdza Kołobrzeg została podniesiona do rangi twierdzy pierwszej klasy. W konsekwencji powiększono również garnizon twierdzy. Od tej pory stacjonowało tu 1577 żołnierzy i 147 dział.

W latach 1832-1836 przeprowadzono ostatnią wielką modernizację Twierdzy Kołobrzeg. W związku z zajęciem portu przez wojska napoleońskie w wyniku jednego ataku, okupionego kontratakiem pruskim, niezwykle krwawym, co w późniejszej historiografii było przez Prusaków ukrywane, przystąpiono do dalszego fortyfikowania portu. Fort Ujście otrzymał dodatkowe zabezpieczenie w postaci nasypu od strony morza z podmurówką. Po przeciwnej stronie, po lewej strony Parsęty, powstał Szaniec Heydego, a w dalszej części Lasku Załęże rozbudowano Szaniec Kleista. Przy salinach wzniesiono niewielką Redutę Solną, wspierającą ogniem Redutę Bagienną. Po wschodniej stronie miasta przebudowano Fort Wilczy, który wojska oblężnicze nazwały Fortem Napoleona. Teraz otrzymał on nazwę Fort Gneisenaua. Dokonano zmian w jego narysie, a suchą dotąd fosę napełniono wodą. Doświadczenia krwawych walk w tym terenie w 1807 rok spowodowało podjęcie decyzji o budowie jeszcze jednej fortyfikacji w tym miejscu, tyle że bliżej morza. Tak powstał Szaniec Waldenfelsa (Szaniec Kamienny). Prace objęły również fortyfikacje główne, w których obok odbudowy ze zniszczeń, wymiany podmurówek kamiennych bastionów, powstało kilka nowych lunet. W 1832 roku zakończono także remont ewangelickiego kościoła garnizonowego (obecnie mały kościół nad rzeką). Ostatnie prace przy fortyfikacjach twierdzy przeprowadzono w 1853 roku.

O decyzji o likwidacji Twierdzy Kołobrzeg informuje art. VI ustawy o Rzeszy z 30 maja 1873 roku (publikacja 6 czerwca). Dokument ten zawiera wzmiankę o zapewnieniu środków finansowych na przekształcenie systemu twierdz zgodnie z potrzebami systemu obronnego Rzeszy. Likwidacji podlegało 8 twierdz, w tym w Kołobrzegu i Szczecinie. Do 1887 roku Kołobrzeg pozostał twierdzą morską. Po likwidacji morskiej Twierdzy Kołobrzeg, grunty, które należały do wojska, przekazano miastu.

Administratorem danych osobowych jest Grupa Rekonstrukcji Historycznych Kołobrzeg z siedzibą w Kołobrzegu przy ul. Złotej 3/9 78-100 Kołobrzeg, z którym możesz skontaktować się osobiście pod numerem telefonu 512-583-918. Jednocześnie informujemy że zgodnie z rozporządzeniem o ochronie danych osobowych przysługuje ci prawo dostępu do swoich danych, możliwości ich poprawiania, żądania zaprzestania ich przetwarzania w zakresie wynikającym z obowiązującego prawa..

Copyright © 2015-2023 GRH Kołobrzeg, tel. 500 166 222. Wszelkie prawa zastrzeżone.