Tête de pont to fortyfikacja twierdzy najbardziej wysunięta na południe, aż za dzieło rogowe Geldern. Tête de pont to inaczej przyczółek. Jest najbardziej tajemnicze dzieło.

Wg Ryszarda H. Bohenka, przyczółek to „Rejon opanowany przez wojska własne na bronionym przez nieprzyjaciela brzegu morza, rzeki, kanału, itp. (…) Utrzymuje się również podczas działań odwrotowych w celu zorganizowanego wyprowadzenia wojsk za przeszkodę wodną i zorganizowania na niej obrony. Dawniej nazywany przedmościem”. Wg „Wikipedii; „Przedni skraj wybierany jest w odległości nie pozwalającej prowadzić przez nieprzyjaciela artyleryjskiego ognia obserwowanego na powierzchnię wody i stworzenia tym samym warunków do przeprawy na przeciwległy brzeg dalszych sił i środków. Podczas wycofania utrzymywanie przyczółku umożliwia wyprowadzenia wojsk za przeszkodę wodną. Flanki opiera się zazwyczaj o brzegi rzeki. Na przeszkodzie wodnej organizuje się straże: górną i dolną, broniące przeprawę przed minami spławnymi i spławianymi przeszkodami uniemożliwiającymi przeprawę (np. barkami)”.

W dostępnej literaturze historia kołobrzeskiego Tête de pont została omówiona marginalnie, a właściwie wcale. Obiekt widoczny jest na XIX-wiecznych planach twierdzy. Powstał po wojnie siedmioletniej, zapewne pod koniec XVIII wieku. Objął terytorium obecnego Szpitala Regionalnego. Od północy, jego stok opierał się o brzeg Kanału Drzewnego. Jego wschodnia część kończyła się w okolicach dzisiejszego hospicjum. Południowy stok zachował się do dnia dzisiejszego i sięgał do ogrodzenia szpitala. Jego wysokość przekracza dziś 1 metr. Zachodnia granica opierała się na obecnej ulicy Łopuskiego, przy czym według wskazań pomiarowych, ulica też była częścią przyczółku. Była to jedna z największych kołobrzeskich fortyfikacji. Prowadził na nią most, przerzucony od strony północnej przez Kanał Drzewny. Nie jest to obecny most na ul. Łopuskiego. Na linii tego mostu zbudowane są pomieszczenia szpitalne, przerzucone przez Kanał Drzewny.

Tête de pont zostało rozplantowane na początku XX wieku. Jego relikty są widoczne jeszcze na mapach z okresu likwidacji twierdzy z 1890 roku. Założono tam ogrodnictwo, a w latach 70-tych XX wieku rozpoczęto budowę szpitala.

Zapraszamy do obejrzenia filmu o tej zapomnianej fortyfikacji twierdzy:

Na pierwszym planie Tete de pont. © Geheimes Staatsarchiv Preuβischer Kulturbesitz. GStA PK, XI. HA Karten, Kriegsministerium, Festungspläne, A 71237.