15 sierpnia 2015 r. o godz. 14.00 rozpocznie się Gra Miejska. Jej uczestnicy będą mieli za cel rozwiązać zagadkę skarbu Gotfryda de Wide. Przeszkadzać będą im milicjanci, ormowcy i funkcjonariusze SB.

15 sierpnia 2015 r. o godz. 14.00 rozpocznie się Gra Miejska. Jej uczestnicy będą mieli za cel rozwiązać zagadkę skarbu Gotfryda de Wide. Przeszkadzać będą im milicjanci, ormowcy i funkcjonariusze SB.

UWAGA! NADAL PRZYJMUJEMY ZGŁOSZENIA!

Organizatorem Gry Miejskiej jest Fundacja Historia Kołobrzegu, współorganizatorem Gmina Miasto Kołobrzeg, a partnerem Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu. Gra odbędzie się w godz. 14-17 w dniu 15 sierpinia 2015 roku. Zgłoszenia można dokonywać pod numerem telefonu: 500-166-222, codziennie w godz. 10.00-20.00, na zasadach w regulaminie gry, który dostępny jest w dalszej części artykułu.

Gra ma wiele zakończeń. Można przejść wszystkie elementy z rozwiązaniem zagadek i oddać arkusz gry. Wygra ten, kto przybędzie szybciej na metę gry i rozwiąże największą liczbę zagadek. Gry można nie ukończyć, nie rozwiązując zagadek lub korzystając z "trefnych" wskazówek, ale również można ją skończyć na komendzie na przesłuchaniu przez milicjantów. Wreszcie, ten, kto uważnie rozejrzy się i rozwiąże dodatkowe ukryte zagadki, będzie mógł trafić do skarbu i zdobyć nagrodę specjalną.

W skrócie, gra polega na odwiedzeniu wskazanych kołobrzeskich zabytków i rozwiązanie zagadek, prowadzących do rozwiązania Tajemnicy Gotfryda de Wide. Parafianie ścigają się tu z funkcjonariuszami Milicji Obywatelskiej i Służby Bezpieczeństwa, który również są na tropie skarbu (więcej w tekście na motywach historycznych). "Panowie władza" będą próbowali brać na spytki niektórych uczestników, niektórych przesłuchają, innych zatrzymają. Będzie trzeba zdobyć nieco zaświadczeń i druków oraz przepustek, jak w okresie PRL. Niektórzy będą mogli zostać zwerbowani, ale mogą również próbować przekupić funkcjonariuszy i współpracowników służb. Wszyscy mają ten sam cel, wygra ten, kto będzie szybszy.

Nagrodami w grze są tablety, upominki elektroniczne i książki.

Opis zdarzeń na motywach historycznych:

Tajemnica Gotfryda de Wide

Testament kanonika Gotfryda, Dziekana Kołobrzeskiego
Tych, którzy zapoznają się z niniejszym dokumentem, kanonik Gotfryd, Dziekan Kołobrzeski – serdecznie pozdrawia.

„Nie miłujcie świata ani tych rzeczy, które są na świecie. Jeśli kto miłuje świat, nie ma w nim miłości Ojca. Bo wszystko, co jest na świecie, pożądliwość ciała i pożądliwość oczu, i pycha życia, nie jest z Ojca, ale ze świata. I świat przemija wraz z pożądliwością swoją; ale kto pełni wolę Bożą, trwa na wieki”. Słowa umiłowanego ucznia Pana świeciły całe me życie jako niegodnemu słudze Jego. I w innym miejscu pisze Łukasz: „Gdzie jest skarb Wasz, tam i będzie serce Wasze”. Niech spocznie w Kościele Kołobrzeskim pośród braci moich, gdzie oczekiwać będę zmartwychwstania.

Tedy przebywając i nauczając w dni moje w Domu Kołobrzeskim, przekazuję dobra doczesne braciom kapitulnym, dzieląc je na trzy części: (1) Budowa nowej części Kolegiaty na chwałę Wszechmogącego dla Kapituły Kołobrzeskiej, (2) Nadto odlanie świecznika siedmioramiennego brązowego na wieczną rzeczy pamiątkę, stanowionego przed chórem, przeto i świece dla Kościoła, by zapalane były w dni szczególne i świąteczne, i jak mi oświetlały słowa Pisma Świętego, tak ludowi niech oświetlają drogę do zbawienia, (3) Wszelkie złoto i srebro, i kamienie szlachetne, przekazuję do skarbca kapitulnego, jako wynagrodzenie braciom mym za dobro wszelakie wyświadczone mi w grzesznej mej drodze na Golgotę mą zasłużoną i jakże oczekiwaną.

Gdyby jednak ktoś, co nie daj Boże, po śmierci mej pokusił się tę decyzję zmienić, powinien wiedzieć, że spotka się z przekleństwem Wszechmogącego Boga, a mnie odpowie za tę niegodziwość przed obliczem Najwyższego Sędziego.

Wykonawcami słowa tego czynię brata mego, Ludwika, kanonika kołobrzeskiego i Herderusa, scholastyka.

Sporządzono w miesiącu lipcu Roku Pańskiego 1323.

Gotfryd de Wide, dziekan Kapituły Kołobrzeskiej, umiera niedługo po sporządzeniu legatu. Owa nowa część kościoła to prezbiterium, którego budowa w 1323 roku była już zapewne rozpoczęta lub przynajmniej planowana. Brat dziekana, kanonik Ludwik, również przeznaczył w swym testamencie środki finansowe na budowę prezbiterium. W 1327 roku Jan Apengeter odlewa monumentalny świecznik dla kolegiaty kołobrzeskiej zgodnie z testamentem dziekana. Waży 900 kilogramów i mierzy 4 metry. Odlano go z brązu na wosk tracony, dzięki czemu po dziś dzień prezentuje się wspaniale. Świecznik ustawiono w nawie głównej, w miejscu, gdzie dziś jest ołtarz. W owym czasie, gdy nie było jeszcze prezbiterium, było to centralne miejsce świątyni. Zgodnie ze starymi zapisami, w tym miejscu znajdował się również grób kanonika. Posadzka kościoła zawierała już nieco płyt nagrobnych. Kanoników i zasłużonych patrycjuszy, czyli bogatych i wpływowych mieszczan, szczodrze sypiących grosz na Kościół, chowano wewnątrz kolegiaty.

Kołobrzeska kapituła składała się z ludzi niezwykle wpływowych, a jej potęga stale rosła. Kanonicy, wywodzący się z pomorskiej szlachty, dzięki swym znajomościom i monopolowi na usługi religijne, bogacili się w bardzo szybkim tempie. Wraz z bogaceniem się, rosły ich ambicje polityczne. Odpowiedzialność za ochronę tajemnic kapituły i jej skarbów, zgodnie ze statutami kapitulnymi, spoczywała na prepozycie. Zapisy testamentu Gotfryda de Wide znał prepozyt Bertram de Eicksted, tak jak i brat zmarłego dziekana – Ludwik. Obaj zmarli niedługo po pogrzebie zasłużonego dziekana Gotfryda.

Wiadomo, że w 1434 roku kanonicy rozpoczęli budowę skarbca i zakrystii przy północnej elewacji prezbiterium. Inicjatorem tej inwestycji był prepozyt Henryk Cassebaden, a odpustu dla wspierających to przedsięwzięcie udzielił biskup kamieński Zygfryd von Boock. Oznacza to, że bogactwa kanoników były już tak duże, że na ich gromadzenie zbudowano nowoczesne jak na owe czasy pomieszczenie. Czy złożono tam bogactwa, które kanonikom przekazał ich brat – Gotfryd?

W 1442 roku zaognił się spór kapituły kołobrzeskiej z miastem o sądownictwo kościelne oraz dochody z warzelni soli i uprawnienia w porcie. Ambicje kanoników były potężne, tak jak pozycja polityczna Kołobrzegu w basenie Morza Bałtyckiego. W Kołobrzegu wybuchło powstanie przeciwko kapitule, na czele którego stanął burmistrz Jan Schlieffen. Kanonicy zostali zmuszeni do opuszczenia miasta i szukania pomocy u księcia pomorskiego Bogusława IX. Biskup kamieński Zygfryd rzucił na Kołobrzeg klątwę, za co kołobrzeżanie powiesili na murach miejskich kilku kanoników. Wreszcie, biskup kamieński z oddziałem zbrojnym stanął pod Kołobrzegiem, ale mieszczanie zamknęli bramy i postanowili się bronić. W konflikt włączył się książę pomorski, który nakazał radzie miejskiej prosić biskupa o przebaczenie, a do kasy książęcej wpłacić 9 tysięcy grzywien . Takie rozstrzygnięcie nikogo nie satysfakcjonowało. W tej sprawie głos zabrał papież, Krzyżacy, król duński i Hanza. W 1446 roku w wojnie kołobrzesko-biskupiej nastąpiła kolejna komplikacja. Nowego biskupa, elekta kamieńskiego Heryka I Ivena, zatwierdził papież Eugeniusz IV. Kołobrzeżanie określili go mianem „kacerskiego intruza” i odmówili złożenia mu hołdu. Na znak protestu kapituła opuściła miasto, a nowy biskup obłożył kołobrzeżan klątwą, którą mieszczanie nie tylko się nie przejęli, ale zajęli majątki kapituły i nie pozwalali ich sobie wydrzeć .

Wobec powyższego, 21 grudnia 1462 roku miasto zostało zaatakowane na rozkaz biskupa Henryka przez oddział 1600 rycerzy i 700 uzbrojonych chłopów pod dowództwem Dionizego von der Ostena. Z walki Kołobrzeg wyszedł zwycięsko. Pod atakującymi załamał się lód na Parsęcie, otaczającej mury miejskie; część rycerzy się potopiła, reszta się wycofała. W obliczu klęski biskupa i tryumfu kołobrzeżan, zwaśnione strony udało się pogodzić dopiero księciu pomorskiemu Erykowi II w 1467 roku.

Powyższa historia jest dla nas ważna dlatego, że wraz z powrotem kanoników do kolegiaty, przeprowadzono inwentaryzację bogactw parafialnych, a w informacjach z owego czasu, opracowanych przez pastora Jana Fryderyka Wachsena w jego monumentalnej książce z 1777 roku, nie ma informacji ani o ewentualnie pozyskanym złocie, należącym do zmarłego dziekana, ani o jego złupieniu podczas nieobecności kanoników. Co się z nim stało? Wydaje się, że tajemnicę do grobu zabrali powieszeni na murach kanonicy.

W 1505 roku Baltazara Range – kantora, zastępuje Joachim Adebar, syn burmistrza Jana, brat Jakuba. Joachim był człowiekiem niezwykle oświeconym, oddającym się, poza pracą na lektorium, gdzie śpiewali uczniowie szkoły katedralnej, studiom w dokumentach i drukach kapitulnych. To on zainicjował budowę organów, która została zakończona w 1517 roku. W 1523 roku, Joachim Adebar zostaje członkiem komisji ds. inwentaryzacji zasobów skarbca kapitulnego, a w pracach towarzyszy mu scholasticus Christian von Schlief, magister filozofii. Musieli oni porównywać zapisy w testamentach z księgami parafialnymi. Na ślad powyższego natrafia Walery Jasche, rektor Szkoły Katedralnej przy kolegiacie, cieszący się opinią uczonego i pracowitego pedagoga, tworzący w 1767 roku pierwszą kołobrzeską bibliotekę. Mieściła się ona w kolegiacie na emporze północnej, nad kaplicą Holków (obecnie zakrystia). Nosiła nazwę „Biblioteka Publiczna”. Znajdowało się w niej niedokończone dzieło rektora o żywotach świętego Ottona z Bambergu („Andreas, Abbas Bambergensis: Dem Vita S. Ottonis Bambergensis ecclesiae Apiscopi ac Pomeranorum gentis apostoli libri quator edit… a Velerio Iaschio. Colbergae 1681”), do którego dołączony był skrypt o zbiorach dokumentów kapituły wraz z komentarzem. Na nim to opierał się pastor Wachsen, pisząc swoją monumentalną pracę o dziejach Kołobrzegu, ze szczególnym uwzględnieniem historii kapituły kołobrzeskiej. Musimy opierać się na Wachsenie, gdyż w marcu 1945 roku zbiory biblioteki – a tym samym rękopis Jasche – spłonęły wraz z całą kolegiatą podczas oblężenia miasta.

Joachim Adebar w spisie zaznacza fundację świecznika siedmioramiennego, powstałego w 1327 roku, cytując zapis testamentowy Gotfryda de Wide, a wraz z nim fragment ewangelii „Ibi cor tuum, ubi thesaurus tuus”. Wachsen, na podstawie notatki Jaschego, poprawia go, cytując zapis „Ibi thesaurus tuus, ubi cor tuum”. Czym one się różnią. Pierwszy brzmi: „Gdzie serce twoje, tam skarb twój”. Drugi nieco inaczej: „Gdzie skarb twój, tam serce twoje”. Wkrótce po inwentaryzacji prowadzonej przez Joachima Adebara, jego brat, Jakub, staje na czele buntu mieszczan. 5 września 1524 roku mieszczanie w proteście przeciwko dotychczasowej polityce Rady Miejskiej, zaczęli oblegać ratusz. Jakub był człowiekiem niezwykle ambitnym, a nade wszystko rządnym władzy, dzięki której mógłby załatwić własne interesy. Protest zakończył się 9 września 1524 roku. W wyniku negocjacji ustalono, że stara Rada Miejska będzie funkcjonowała, ale obok niej powstanie nowa, tak zwana „Rada Czterdziestu Ośmiu”, która całkowicie składała się z przedstawicieli cechów. Od tej pory, wszystkie decyzje zapadały poprzez głosowanie dwóch rad. Co ciekawe, przewodniczącym nowej Rady był Jakub Adebar, ale był on także radnym starej Rady. Mało tego, dzięki nowej sytuacji politycznej, miał w przyszłości zapewnione stanowisko burmistrza. Adebar jednak przesadził. Był arogancki, ale to można mu było jeszcze wybaczyć. Natomiast wszedł w układ z biskupem kamieńskim Erazmem von Manteufflem, którego interesy zaczął reprezentować. Problem w tym, że kołobrzeżanie, nazwijmy to delikatnie, nie lubili biskupa i w mieście był on „persona non grata”. Wcale nie tak dawno zakończyła się wojna Kołobrzegu z biskupem kamieńskim i mieszczanie pamiętali stare krzywdy (klątwa, rzeź kanoników, spór przed papieżem, etc.). Poza tym, starą Radę poparła Hanza. Rewolucja dobiegała końca. Nie wiemy dokładnie kiedy, 28 lub 29 grudnia 1524 roku, Jakub Adebar został aresztowany i po odczytaniu wyroku w ratuszu, skazany na śmierć przez ścięcie. Wyrok wykonano bez zbędnej zwłoki. Radę Czterdziestu Ośmiu rozwiązano. Ciało Jakuba spoczęło w kolegiacie. Nie wiemy kiedy dokładnie zostało ono pochowane, ale prawdopodobnie w 1527 roku, w czasie pogrzebu Joachima Adebara. Obydwoje spoczęli w tym samym miejscu.

W 1930 roku pastorem w kolegiacie zostaje Paweł Hinz, który obok seminarium, ukończył również historię sztuki. W tym czasie, w kościele trwa budowa nowej kotłowni i kanałów grzewczych. Po wykonaniu pierwszych wykopów, robotnicy natrafiają na wiele ludzkich szczątków, reliktów trumien, a także fragmentów fundamentów. Hinz postanawia sprawdzić, co takiego odkopano. W bibliotece kolegiackiej znajduje księgi zmarłych i lokalizację ich grobów. Badanie utrudnia fakt, że brak miejsca w kolegiacie powodował chowanie w tym samym miejscu więcej niż jednej osoby. W ten sposób Hinz dociera do grobu Adebarów. Spoczywało ich w świątyni kilkunastu. Zwraca na opis płyty nagrobnej Joachima: „Ibi cor tuum, ubi thesaurus tuus”. Niestety, nie zachowała się ona do XX wieku. Została usunięta ze względu na zniszczenia i zastąpiona jednolitą posadzką podczas kapitalnej restauracji kolegiaty w latach 1887-90.

Dwa lata później, Hinz przystępuje do opracowania monumentalnej książki o historii kolegiaty. Ukazuje się ona w 1936 roku nakładem oficyny szczecińskiej pt. „Der Kolberger Dom und Seine Bildwerke”. Pastor zwraca w niej uwagę na napis umieszczony na odwróconej brązowej misie, która stanowi podstawę świecznika siedmioramiennego: „Ibi thesaurus tuus, ubi cor tuum” i pochodzi z zapisu testamentowego Gotfryda de Wide. Robi obszerny przypis w swojej pracy. Wskazuje na historię świecznika i to, że podobny napis znajdował się na grobie Joachima Adebara, który zmarł dokładnie 300 lat po wykonaniu zabytku. Jego zdaniem, cytując Ewangelię św. Łukasza, kamieniarz popełnił błąd i przestawił zdanie. Hinz przypisuje to niskiej wiedzy i znajomości biblii przez kołobrzeskich kanoników w okresie przed wprowadzeniem reformacji (Adebar umiera w 1527 roku, a w 1531 roku w kolegiacie odprawiane jest pierwsze nabożeństwo w duchu nauki Marcina Lutra).

Na przełomie lutego i marca 1945 roku przez Kołobrzeg przewijają się tysiące uciekinierów. Paul Hinz decyduje jednak, że nie opuści miasta, pozostanie i będzie doglądał kolegiaty. Gdy zaczyna się polska ofensywa, 9 marca zabłąkany pocisk trafia syna pastora w szyję. Zadaniem 14-letniego Edgara Michaela Hinza było obserwowanie z okna mieszkania, czy świątynia nie jest ostrzeliwana. Dziecko, jedno z dziewięciorga potomstwa pastora, ginie na miejscu. Pochowano je na podwórku Adolf Hitler Platz. Hinz jest świadkiem agonii kolegiaty, w którą uderzają coraz to nowe pociski, aż wreszcie świątynię ogarnia pożar.

W czerwcu, Paulus Hinz zostaje zwolniony z obozu radzieckiego. Ratują go dokumenty dowodzące antynazistowskiej działalności. Wyjeżdża do Berlina, gdzie zostaje pastorem. Stara się znaleźć swoją rodzinę, ale nie jest to takie łatwe. Pewnego dnia, na dworcu kolejowym udaje mu się ustalić, że rodzica Hinzów nadal znajduje się w Kołobrzegu. Postanawia udać się do totalnie zniszczonego miasta. Trafia tu bez większych kłopotów, ale nie znajduje swoich w okolicach rodzinnego budynku. Przebywają oni w okolicach obecnej ul. Sobieskiego. Rodzinna Hinzów zostaje wysiedlona z miasta. Pozostaje tu tylko matka pastora, po którą ten przyjeżdża w 1946 roku – sytuacja polityczna jeszcze na to pozwala. Przywozi do Kołobrzegu trumnę, do której ekshumuje ciało swojego syna. W rozmowach z Niemcami dowiaduje się, że niedawno Polacy kopali na ruinie kolegiaty i znaleźli skarby. Hinz wie doskonale, na co mogli trafić. To on od 1943 roku, zgodnie z wytycznymi na czas wojny totalnej, rozpoczął akcję ukrywania zabytków kolegiaty przed zniszczeniem. Część z nich ukryto w specjalnych skrytkach w świątyni, inne wywieziono do okolicznych kościołów. Po przekazaniu miasta Polakom 31 maja 1945 roku, do miasta zaczęli masowo przybywać szabrownicy, grabiąc to, czego nie zabrali Rosjanie. Licznie szukają na ruinach kolegiaty. 1 października 1945 roku obywatel Jan Sporysz poinformował w telegramie Wojewodę Pomorskiego w Koszalinie o tym, że „Na ruinach katedry kołobrzeskiej odnaleziono ukryte bezcenne dzieła sztuki średniowiecznej”. Wkrótce do Kołobrzegu przybył obywatel Malinowski z Referatu Kultury i Sztuki Urzędu Pełnomocnika Rządu RP na Obwód Koszalin. Ze swojej wizyty sporządził sprawozdanie, datowane na 29 października 1945 roku. Dziurę w ścianie widzi i Hinz. Wie, że zabrano część obrazów i snycerki. Zwiedzając ruinę, dociera do nawy głównej, w której jeszcze niedawno, niezmiennie od ponad 600 lat, znajdował się świecznik siedmioramienny. Jego oczom ukazuje się zapadnięta płyta nagrobna wraz z wymurowaną z gotyckiej cegły komorą z niewielką, słabo czytelną inskrypcją: „Ibi cor tuum, ubi thesaurus tuus”. Hinz odczytuje ją niemal po omacku. Spędza jeszcze kilka chwil w swoim dawnym kościele, a wieczorem udaje mu się uratować przed spaleniem swój księgozbiór. Wszystko wywozi do Niemiec.

W 1960 roku pastor Paulus Hinz nawiązuje listowny kontakt z ojcem Piotrem Mielczarkiem, proboszczem parafii św. Marcina w Kołobrzegu. W jednym z listów pisze, że chciałby dostać zaproszenie do Polski, żeby móc przyjechać, porozmawiać, zobaczyć ruinę kolegiaty. Ma do przekazania kołatkę średniowieczną (po wielu latach okaże się, że to była kopia z ok. 1890 roku), a także chce przekazać informację o średniowiecznym skarbie, ukrytym w kościele. Hinz zawiadamia proboszcza, że skarb, co graniczy z pewnością, znajduje się w skrytce w rozpadlinie posadzki w kościele pod płytą kanonika i natrafił na wskazówkę gdzie to jest. Gdy przyjedzie, pokaże to miejsce.

Niestety, Hinz nie wie, że blok wieżowy i korpus nawowy został odebrany przez władze państwowe Kościołowi katolickiemu. Parafia posiada tylko prezbiterium. Reszta ma być tzw. „trwałą ruiną”. List, zanim trafił w ręce proboszcza, znalazł się przed czujnym okiem Służby Bezpieczeństwa. Zaalarmowano towarzyszy. Podjęto decyzję, że list zostanie dostarczony do katolickiej parafii. Liczono, że księża rozpoczną próbę poszukiwania skrytki, ale dodatkowo, przed wypuszczeniem korespondencji pojawia się informacja o zgodzie na wykopaliska archeologiczne w kolegiacie, powiązane z pracami remontowymi. W latach 1960-65 badania przeprowadził zespół z Zakładu Antropologii Uniwersytetu Adama Mickiewicza w Poznaniu. Pracami kierował profesor Franciszek Wokroj. Ksiądz Piotr Mielczarek został usunięty z kołobrzeskiej parafii za wrogą postawę wobec PRL, m.in. za żądania oddania parafii ruiny kolegiaty. A co ze skarbem?

Kto pierwszy dotrze do skrytki? Funkcjonariusze SB, pilnujący kościoła milicjanci czy parafianie? A może to nie skrytka, a miejsce spoczynku doczesnych szczątków kanonika, zaś napis powstał po zawaleniu sklepienia nawy głównej w lipcu 1807 roku podczas ostrzału miasta w oblężeniu napoleońskim na grób kanonika? Co kryje tajemnica Gotfryda de Wide: świecące złoto czy pożółkłe kości?

REGULAMIN GRY MIEJSKIEJ TAJEMNICA GOTFRYDA DE WIDE

A) Postanowienia ogólne
1. Gra miejska "Tajemnica Gotfryda de Wide" (dalej „Gra Miejska”) organizowana jest przez Fundację Historia Kołobrzegu, ul. Zapleczna 9B/6, 78-100 Kołobrzeg.
2. Fundatorem nagród w Grze Miejskiej jest Fundacja Historia Kołobrzegu.
3. W Grze Miejskiej mogą brać udział osoby fizyczne, z wyłączeniem:
a) wolontariuszy oraz stron umów cywilnoprawnych zawieranych przez Organizatora,
b) innych osób, które brały udział w organizowaniu Gry Miejskiej, spokrewnionych z małżonkiem, wstępnym, zstępnym, rodzeństwem, powinowatym w tej samej linii lub stopniu, osobą pozostającą w stosunku przysposobienia lub jej małżonkiem, a także osobą pozostającą we wspólnym pożyciu.
4. W celu uzyskania możliwości ubiegania się o nagrody, uczestnik zobowiązany jest do zapoznania się z zasadami Gry Miejskiej określonymi w Regulaminie.
5. Udział w Grze Miejskiej jest bezpłatny.
6. Warunkiem uczestnictwa w imprezie jest przedstawienie na starcie dokumentu stwierdzającego tożsamość i podpisanie listy obecności. W przypadku osób nie posiadających dokumentu tożsamości (uczestnictwo w Grze Miejskiej dzieci poniżej 7 roku życia) wystarczy podpis rodzica lub prawnego opiekuna.

B) Czas trwania Konkursu
Gra Miejska zostanie przeprowadzona w sobotę 15 sierpnia 2015 r. w godz. 14.00 – 17.00 na terenie miasta Kołobrzeg.
C) Warunki uczestnictwa i przebieg Konkursu
1. Tematem przewodnim Gry Miejskiej jest historia Kołobrzegu. Zadaniem uczestników Gry Miejskiej będzie rozwiązanie tajemnicy skarbu dziekana kapituły kołobrzeskiej – Gotfryda de Wide. W tym celu gracze muszą przejść całą trasę gry, wykonać wszystkie zadania oraz zdobyć rekwizyty niezbędne do zakończenia Gry Miejskiej. Szczegóły realizacji tych zadań zostaną podane uczestnikom Gry Miejskiej przed ich rozpoczęciem.
2. Gra Miejska przeznaczona jest dla wszystkich chętnych, którzy lubią dobrą zabawę i ruch na świeżym powietrzu.
3. W Grze Miejskiej może wziąć udział nie więcej niż 60 osób (nie więcej niż 20 3-osobowych zespołów).
4. W imprezie mogą uczestniczyć osoby, których stan zdrowia to umożliwia.
5. Uczestnicy grają w Zespołach 1-3 osobowych. Warunkiem udziału w Grze Miejskiej jest rejestracja Zespołu. O zakwalifikowaniu do udziału w Grze Miejskiej decyduje kolejność zgłoszeń.
6. W przypadku wycofania się zgłoszonych drużyn lub wolnych miejsc, organizator ma prawo dopuścić dodatkowe drużyny do Konkursu.
7. Osoby niepełnoletnie:
a) poniżej 13 roku życia mogą uczestniczyć w imprezie pod opieką rodziców bądź ich prawnego opiekuna.
b) powyżej 13 roku życia mogą uczestniczyć w imprezie za pisemną zgodą rodziców bądź ich prawnego opiekuna.
8. Podczas Gry Miejskiej każdy Zespół musi posiadać telefon komórkowy, za pośrednictwem którego może otrzymywać informacje od Organizatora lub będzie musiał z Organizatorem się skontaktować. Numer tego telefonu Zespół musi podać Organizatorom w chwili wysyłania zgłoszenia udziału w Grze Miejskiej.
9. Zgłoszenia do Gry Miejskiej przyjmowane są do 9 sierpnia 2015 r. godz. 20.00, pod numerem telefonu: 500-166-222. Zgłoszenie Zespołu musi zawierać: imię i nazwisko uczestników, wiek, numer telefonu komórkowego Zespołu oraz kontaktowy adres e-mail jednego z członków Zespołu.
10. Każdy Zespół po weryfikacji zgodności zgłoszenia z Regulaminem Gry Miejskiej otrzyma potwierdzenie przyjęcia zgłoszenia, a następnie informacje niezbędne do rozpoczęcia Gry Miejskiej. Zgłoszenie jest ważne, jeżeli Zespół otrzymał potwierdzenie w formie e-mail.
11. Do dnia 11 sierpnia 2015 r. do godz. 22.00 każdy Zespół otrzyma na podany w zgłoszeniu adres e-mail informacje niezbędne podczas Gry Miejskiej. Organizatorzy zalecają dokładne zapoznanie się z zasadami Gry Miejskiej.
12. Gra Miejska rozpocznie się 15 sierpnia 2015 r. o godz. 14.00 na Skwerze Pionierów w Kołobrzegu.
13. Na starcie Gry Miejskiej, zaraz po podpisaniu listy obecności, każdy członek Zespołu otrzyma kartę gry wraz z mapą.
14. Uczestnicy Gry Miejskiej w trakcie jej trwania muszą się poruszać wyłącznie pieszo. Złamanie tej zasady przez członka Zespołu oznacza wykluczenie całego Zespołu z Gry Miejskiej.
15. Członkowie Zespołu muszą poruszać się razem. W każdym punkcie Gry Miejskiej liczba graczy w Zespole będzie weryfikowana z liczbą graczy zgłoszoną w formularzu rejestracyjnym. W razie niezgodności gracze mogą zostać zdyskwalifikowani.
16. Gra kończy się 15 sierpnia 2015 r. o godz. 17.00 w Muzeum Oręża Polskiego w Kołobrzegu przy ul. Emilii Gierczak 5. O tej godzinie Zespoły zobowiązane są stawić się na finale Gry Miejskiej.
17. Podczas Gry Miejskiej Zespoły będą wykonywać zadania, otrzymywać rekwizyty i wskazówki. Za zaliczenie poszczególnych Punktów Kontrolnych, Zespół otrzyma określoną premię finansową w banknotach PRL i bonusy w postaci kartek na mięso, benzynę itp. Wygrywa Zespół, który jako pierwszy przybędzie na metę i rozwiąże prawidłowo wszystkie zagadki oraz wykona określone zadania.
18. Na trasie Konkursu pojawią się różne postaci – wolontariusze. Będą one przebrane za milicjantów, funkcjonariuszy SB, cinkciarzy i inne postaci z epoki. Będą one wchodziły w interakcję z uczestnikami, będzie można od nich kupić informacje za posiadane pieniądze PRL, przekupić ich kartkami na mięso itd. Mogą oni również utrudniać grę, na przykład opóźniając przybycie na metę poprzez wylegitymowanie drużyny pod pozorem nielegalnego zbiegowiska lub podawać fałszywe, bądź prawdziwe wskazówki.
19. O kolejności wykonywania zadań w Punktach Gry Miejskiej decyduje kolejność przybycia Zespołu na ten Punkt Kontrolny.
20. W przypadku naruszenia przez uczestnika Gry Miejskiej lub Zespół niniejszego regulaminu, złamania zasad fair play, utrudniania gry innym graczom bądź niszczenia wskazówek, w dowolnym momencie Gry Miejskiej Organizator ma prawo odebrania członkom Zespołu Karty Gry Miejskiej i wykluczenia ich z Gry Miejskiej. Decyzja Organizatorów w tej kwestii jest ostateczna.
21. Gra Miejskiej toczy się w normalnym ruchu miejskim i należy zachować szczególną
ostrożność, a w niektórych miejscach swoje zachowanie dostosować do zasad tam obowiązujących.
22. Poprzez dokonanie zgłoszenia do udziału w Grze Miejskiej członkowie Zespołu (uczestnicy) wyrażają zgodę na:
- wzięcie udziału w Grze Miejskiej na warunkach określonych w niniejszym Regulaminie;
- przetwarzanie przez Organizatorów danych osobowych uczestnika w zakresie niezbędnym dla przeprowadzenia Gry Miejskiej (zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 roku (Dz.U. z 1997 r., nr 133, poz. 883 z późn. zm.).
23. Odbierając Kartę Gracza, uczestnik zgadza się na warunki Gry Miejskiej i potwierdza, że zapoznał się z jej regulaminem.

D) Nagrody
1. Nagrodę główną otrzyma Zespół, który pierwszy przybędzie na trasę, odwiedzi wszystkie punkty kontrolne, a także wykona najwięcej zadań i rozwiąże największą liczbę zagadek (pod uwagę będzie brana suma).
2. Nagrodę specjalną otrzyma Zespół, który rozwiąże tajemnicę i odnajdzie skarb Gotfryda de Wide.
3. Ogłoszenie wyników Gry Miejskiej i wręczenie nagród nastąpi 15 sierpnia 2015 r. nie później niż o godz. 18.00 podczas finału Gry.
4. Wymagane jest pisemne potwierdzenie odbioru nagrody na protokole odbioru nagrody, po okazaniu do wglądu dowodu tożsamości (legitymacje szkolna, dowód osobisty, paszport) i podanie danych osobowych: imienia, nazwiska i dokładnego adresu każdego uczestnika. W przypadku osób nie posiadających dokumentu tożsamości (uczestnictwo w Grze Miejskiej dzieci poniżej 7 roku życia) wystarczy podpis rodzica lub oprawnego opiekuna.
5. Niedopuszczalna jest wypłata równowartości nagrody rzeczowej w gotówce lub zamiana na inną nagrodę. Ewentualne prośby w tej kwestii nie będą rozpatrywane.
6. W przypadku niezgłoszenia się po odbiór nagrody w terminie wskazanym w pkt. 3 części D Regulaminu, albo w razie niespełnienia pozostałych warunków określonych w części D, prawo do nagrody przepada.
7. Jakiekolwiek roszczenia uczestników Gry Miejskiej z tytułu nieotrzymania nagród, które nie zostały im przyznane, są wykluczone.

E) Postanowienia końcowe
1. Regulamin znajduje się do wglądu w siedzibie Organizatora i na stronie internetowej http://www.twierdzakolobrzeg.pl, w artykule pt.: „Gra Miejska: Tajemnica Gotfryda de Wide”.
2. W kwestiach dotyczących przebiegu Gry Miejskiej, nieprzewidzianych niniejszym Regulaminem, a także w zakresie interpretacji niniejszego Regulaminu, głos rozstrzygający należy do Organizatora.3. Reklamacje w związku z Grą Miejską nie będą przyjmowane.
4. Organizatorzy zastrzegają sobie prawo wprowadzenia zmian w Regulaminie z ważnych przyczyn.
5. Organizator zastrzega sobie prawo weryfikacji, czy Zwycięzca Gry Miejskiej spełnia warunki określone w Regulaminie Gry Miejskiej. W tym celu może żądać od Uczestnika złożenia określonych oświadczeń, podania określonych danych bądź przedłożenia określonych dokumentów. Może również postawić wymóg obecności pod numerem kontaktowym w ustalonym czasie. Niespełnienie warunków Gry Miejskiej lub wynikających z przepisów prawa lub odmowa spełnienia powyższych żądań powoduje wykluczenie danego Uczestnika z Gry Miejskiej z jednoczesnym wygaśnięciem prawa do Nagrody i jakichkolwiek innych roszczeń w stosunku do Organizatora, jak również uprawnia Organizatora do odmowy przyznania lub wydania Nagrody.
6. Uczestnicy wyrażają zgodę i upoważniają Organizatora do przetwarzania danych osobowych wyłącznie dla celów organizacji i przeprowadzenia Gry Miejskiej oraz wydania przyznanych Nagród, zgodnie z ustawą o ochronie danych osobowych z dnia 29 sierpnia 1997 roku (Dz.U. z 1997 r., nr 133, poz. 883 z późn. zm.). Uczestnicy podają dane dobrowolnie oraz mają prawo dostępu do nich i ich poprawiania, z zastrzeżeniem, że odmowa podania danych może uniemożliwić wydanie oraz realizację Nagród. Dane po ich wykorzystaniu dla organizacji lub prowadzenia Gry Miejskiej, wydania i dokonania rozliczenia Nagród zostaną niezwłocznie usunięte.
7. Organizator nie ponosi odpowiedzialności za skuteczność realizacji połączeń telefonicznych.
8. Zgłaszając udział w Grze Miejskiej i biorąc w niej udział, Uczestnik Gry Miejskiej, lub jego rodzic bądź opiekun prawny w przypadku osób małoletnich, podporządkowuje się postanowieniom Regulaminu Gry Miejskiej i wyraża zgodę na jej treść.